Η A & G Imports αγόρασε αποθέματα προϊόντων τα οποία είχαν αρχικώς διατεθεί στην αγορά στη Σιγκαπούρη από την Davidoff ή με τη συγκατάθεσή της. Η A & G εισήγαγε τα αποθέματα αυτά στην Κοινότητα (εν προκειμένω στο Ηνωμένο Βασίλειο), όπου άρχισε την εμπορική τους εκμετάλλευση. Τα προϊόντα αυτά διακρίνονται από τα λοιπά προϊόντα του σήματος Davidoff μόνο λόγω της αφαιρέσεως ή της εξαλείψεως των αριθμών αναγνωρίσεως.

Οι εταιρίες Levi Strauss έχουν στην κατοχή τους τα σήματα Levi's και 501, τα οποία έχουν καταχωριστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων, για τζινς.

Οι Tesco και Costco αγόρασαν γνήσια τζινς Levi's 501 από προμηθευτές οι οποίοι τα εισήγαγαν στην Κοινότητα από χώρες εκτός ΕΟΧ και τα πώλησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Levi Strauss είχε πάντοτε αντιτάξει άρνηση πωλήσεως τέτοιων τζινς στην Tesco και στην Costco.

Η Davidoff και η Levi Strauss άσκησαν αγωγή ενώπιον του High Court of Justice με το αιτιολογικό ότι η εισαγωγή και πώληση αυτών των προϊόντων εντός της Κοινότητας έθιγε τα δικαιώματα που απέρρεαν γι' αυτές από την καταχώριση των σημάτων τους.

Και στις τρεις υποθέσεις, οι A & G Imports και οι Tesco και Costco προβάλλουν την ανάλωση των παρεχομένων από το σήμα δικαιωμάτων.

Στο κοινοτικό δίκαιο η αρχή της αναλώσεως που καθιερώνεται με την οδηγία περί σημάτων απαγορεύει στον δικαιούχο του σήματος να επικαλείται το αποκλειστικό δικαίωμα που του παρέχει το σήμα, στην περίπτωση κατά την οποία τα φέροντα το σήμα προϊόντα διατέθηκαν στο εμπόριο εντός της Κοινότητας (στο εξής: του ΕΟΧ) από τον δικαιούχο ή με τη συγκατάθεσή του.

Με τα ερωτήματα που υπέβαλε το High Court of Justice στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητείται κυρίως να διευκρινιστούν οι προϋποθέσεις αυτής της αναλώσεως και, ειδικότερα, η έννοια της "συγκαταθέσεως". Λόγω της σημασίας των ερωτημάτων, πέντε κυβερνήσεις (συγκεκριμένα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας) υπέβαλαν παρατηρήσεις.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει, κατ' αρχάς, τις συνέπειες της οδηγίας επί των σημάτων γενικώς. Κατά το Δικαστήριο, η οδηγία περιορίζει την ανάλωση του παρεχομένου στον δικαιούχο του σήματος δικαιώματος σε εκείνες μόνον τις περιπτώσεις στις οποίες τα προϊόντα διατέθηκαν στο εμπόριο εντός του ΕΟΧ και παρέχει στον δικαιούχο του σήματος το δικαίωμα εμπορικής εκμεταλλεύσεως αυτών των προϊόντων εκτός της εν λόγω ζώνης, χωρίς η εμπορική αυτή εκμετάλλευση να συνεπάγεται ανάλωση των δικαιωμάτων του εντός του ΕΟΧ. Εξάλλου, το Δικαστήριο κρίνει ότι η οδηγία, διευκρινίζοντας ότι η διάθεση στην αγορά εκτός ΕΟΧ δεν συνεπάγεται ανάλωση του δικαιώματος του δικαιούχου να αντιταχθεί στην εισαγωγή αυτών των προϊόντων, όταν αυτή γίνεται χωρίς τη συγκατάθεσή του, παρέχει στον δικαιούχο του σήματος τη δυνατότητα να ελέγξει την πρώτη διάθεση στην αγορά εντός του ΕΟΧ των φερόντων το σήμα προϊόντων.

Το Δικαστήριο εξετάζει, κατόπιν, τον τρόπο δηλώσεως της συγκαταθέσεως του δικαιούχου του σήματος για διάθεση στο εμπόριο εντός του ΕΟΧ. η συγκατάθεση πρέπει να είναι ρητή ή μπορεί να είναι σιωπηρή;

Το Δικαστήριο κρίνει ότι η συγκατάθεση, η οποία ισοδυναμεί με παραίτηση του δικαιούχου από το αποκλειστικό του δικαίωμα να απαγορεύει σε οποιονδήποτε τρίτο να προβαίνει στην εισαγωγή των φερόντων το σήμα του προϊόντων, συνιστά το κρίσιμο στοιχείο για την απώλεια αυτού του δικαιώματος. Κατά την άποψη του Δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να δώσει ομοιόμορφη ερμηνεία της έννοιας της "συγκαταθέσεως" για εμπορία εντός του ΕΟΧ, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο διαφορετικού βαθμού προστασίας αναλόγως του εθνικού δικαίου των κρατών μελών.

Λόγω της σημασίας της απώλειας του αποκλειστικού δικαιώματος του δικαιούχου του σήματος, η συγκατάθεση πρέπει να δηλώνεται κατά τρόπο ο οποίος να εκφράζει με βεβαιότητα τη βούληση παραιτήσεως από το δικαίωμα αυτό. Η βούληση αυτή συνήθως προκύπτει από ρητή διατύπωση της συγκαταθέσεως. Εντούτοις, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί σιωπηρώς να προκύπτει από στοιχεία και προγενέστερες περιστάσεις, σύγχρονες ή μεταγενέστερες της διαθέσεως στο εμπόριο εκτός ΕΟΧ, οι οποίες εκφράζουν σαφή παραίτηση του δικαιούχου από το δικαίωμά του.

Το Δικαστήριο εξετάζει τέλος τη δυνατότητα σιωπηρής συγκαταθέσεως προκύπτουσας από την απλή σιωπή του δικαιούχου ενός σήματος.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η συγκατάθεση πρέπει να δηλώνεται καταφατικώς. τα στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη προς θεμελίωση υπάρξεως σιωπηρής συγκαταθέσεως πρέπει να εκφράζουν με βεβαιότητα παραίτηση του δικαιούχου του σήματος να αντιτάξει το αποκλειστικό του δικαίωμα. Κατά συνέπεια, δεν εναπόκειται στον δικαιούχο του σήματος να αποδείξει έλλειψη συγκαταθέσεως, αλλά αντιθέτως, εναπόκειται στον επιχειρηματία ο οποίος επικαλείται την ύπαρξη συγκαταθέσεως να προσκομίσει την απόδειξη.

Σιωπηρή συγκατάθεση για εμπορία εντός του ΕΟΧ προϊόντων τα οποία έχουν διατεθεί στο εμπόριο εκτός ΕΟΧ δεν μπορεί να προκύπτει από την απλή σιωπή του δικαιούχου του σήματος. Εξάλλου, σιωπηρή συγκατάθεση δεν μπορεί να προκύπτει από την έλλειψη επιφυλάξεων περιεχομένων στη σύμβαση μεταβιβάσεως της κυριότητας των φερόντων το σήμα προϊόντων, από την έλλειψη ανακοινώσεως, εκ μέρους του δικαιούχου του σήματος, της αντιθέσεώς του για εμπορία εντός του ΕΟΧ, ούτε από την έλλειψη ενδείξεως, επί των προϊόντων, σχετικής με την απαγόρευση διαθέσεώς τους στην αγορά εντός του ΕΟΧ.

Ανεπίσημο κείμενο προς χρήση των μέσων ενημερώσεως που δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Διατίθεται σε όλες τις επίσημες γλώσσες. Για το πλήρες κείμενο της αποφάσεως συμβουλευθείτε σήμερα τη σελίδα μας στο Internet www.curia.eu.int  περί ώρα 15:00. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την κα Estella Cigna τηλ. (352) 43 03 2582 fax (352) 43 03 2674 Εικόνες από τη συνεδρίαση υπάρχουν στο "Europe by Satellite" Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, DG X, Υπηρεσία Οπτικοακουστικών Μέσων, L-2920 Λουξεμβούργο, τηλ. (352) 4301 35177, fax (352) 4301 35249, ή Β-1049 Βρυξέλλες, τηλ. (32) 2 2965956 fax (32) 2 2301280