Αντίθετα, η επιδίωξή της να λάβει σύνταξη γήρατος στην Ιταλία δεν τελεσφόρησε, διότι - ακόμη και αν οι ιταλικές αρχές ελάμβαναν υπόψη τις περιόδους ασφαλίσεως που είχε διανύσει στη Γαλλία η ενδιαφερομένη - ο συνυπολογισμός των ιταλικών και γαλλικών περιόδων ασφαλίσεως δεν θα της επέτρεπαν να επιτύχει την ελάχιστη διάρκεια εισφορών που απαιτεί η ιταλική νομοθεσία. Η E. Gottardo θα θεμελίωνε δικαίωμα ιταλικής συντάξεως γήρατος αν λαμβάνονταν επιπλέον υπόψη και οι διανυθείσες στην Ελβετία περίοδοι ασφαλίσεως, κατ' εφαρμογήν της αρχής περί του συνυπολογισμού των περιόδων ασφαλίσεως που διέπει την ιταλοελβετική σύμβαση του 1962 περί κοινωνικής ασφαλίσεως.

Η υποβληθείσα το 1996 στην Ιταλία αίτηση της E. Gottardo απορρίφθηκε από το INPS με το αιτιολογικό απλώς και μόνον ότι η αιτούσα ήταν Γαλλίδα υπήκοος και ότι, συνακόλουθα, η ιταλοελβετική σύμβαση δεν είχε εφαρμογή στην περίπτωσή της.

Κατόπιν αυτού, η E. Gottardo προσέφυγε στο Tribunale ordinario di Roma, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι, δεδομένου ότι ήταν υπήκοος κράτους μέλους, το INPS όφειλε να της αναγνωρίσει δικαίωμα συντάξεως υπό τις ίδιες προϋποθέσεις με εκείνες που εφαρμόζονται επί των ιδίων υπηκόων του.

Κατά το Δικαστήριο, πρόκειται για διαφορετική μεταχείριση λόγω ιθαγενείας. Επιπλέον, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρούν τις υποχρεώσεις που υπέχουν δυνάμει του κοινοτικού δικαίου κατά την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν δυνάμει διεθνών συμβάσεων.

Επομένως, οσάκις κράτος μέλος συνάπτει με τρίτη χώρα διμερή σύμβαση περί κοινωνικής ασφαλίσεως, προβλέπουσα ότι λαμβάνονται υπόψη περίοδοι ασφαλίσεως συμπληρωθείσες στην ως άνω τρίτη χώρα για την κτήση του δικαιώματος λήψεως παροχών γήρατος, η θεμελιώδης αρχή της ίσης μεταχειρίσεως επιβάλλει στο εν λόγω κράτος μέλος την υποχρέωση να χορηγεί στους υπηκόους των λοιπών κρατών μελών που δεν είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση τα ίδια πλεονεκτήματα με εκείνα των οποίων απολαύουν οι ίδιοι υπήκοοί του δυνάμει της συμβάσεως. Πάντως, το υπογράψαν τη σύμβαση κράτος μέλος μπορεί να προβάλει αντικειμενική αιτιολογία σχετικά με την άρνησή του.

Το Δικαστήριο εκτιμά ότι τυχόν αύξηση των χρηματικών επιβαρύνσεων και των διοικητικών δυσχερειών συνιστούν λόγους που δεν δικαιολογούν την αθέτηση των απορρεουσών από τη Συνθήκη υποχρεώσεων.

Ανεπίσημο έγγραφο για χρήση από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Διαθέσιμες γλώσσες: όλες Για το πλήρες κείμενο της αποφάσεως συμβουλευθείτε την ιστοσελίδα μας www.curia.eu.int  περί την 3η μ.μ. σήμερα. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με την κ. Estella Cigna τηλ: (352) 43 03 2582 fax: (352) 43 03 2674