Η γερμανική νομοθεσία θεωρεί τα χρονικά διαστήματα κατά τα οποία ο ιατρός δεν απασχολείται ως χρόνο αναπαύσεως. Ο Ν. Jaeger, από την πλευρά του, υποστηρίζει ότι πρόκειται για περιόδους εργασίας που πρέπει είτε να αμείβονται είτε να αντισταθμίζονται με ελεύθερο χρόνο.

Το γερμανικό δικαιοδοτικό όργανο ζητεί από το Δικαστήριο να ερμηνεύσει ορισμένες διατάξεις της κοινοτικής οδηγίας περί ορισμένων στοιχείων της οργανώσεως του χρόνου εργασίας. Ερωτά αν ο χρόνος των εφημεριών που πραγματοποιούν οι ιατροί στα νοσοκομεία αποτελεί, στο σύνολό του, χρόνο εργασίας όταν τους επιτρέπεται να κοιμούνται εντός του νοσοκομείου κατά τα διαστήματα κατά τα οποία δεν χρειάζεται να παρέχουν υπηρεσίες.

Ο γενικός εισαγγελέας D. Ruiz-Jarabo ανέπτυξε σήμερα τις προτάσεις του στην υπόθεση αυτή.

Η γνώμη του γενικού εισαγγελέα δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Οι γενικοί εισαγγελείς έχουν ως αποστολή να προτείνουν με πλήρη ανεξαρτησία στο Δικαστήριο τη νομική λύση των υποθέσεων που τους ανατίθενται.

Ο D. Ruiz-Jarabo υπενθυμίζει ότι η οδηγία καθιερώνει τρία κριτήρια για τον χαρακτηρισμό ενός χρονικού διαστήματος ως χρόνου εργασίας, ήτοι:
-    να βρίσκεται ο εργαζόμενος στον χώρο εργασίας,
-    στη διάθεση του εργοδότη και
-    να ασκεί τη δραστηριότητά του.
Κατά τον γενικό εισαγγελέα, στην υπό κρίση υπόθεση πληρούνται οι δύο πρώτες προϋποθέσεις, πράγμα απαραίτητο και, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αρκετό ώστε να θεωρηθεί μια περίοδος ως χρόνος εργασίας.

Τα τρία αυτά κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τον χαρακτηρισμό μιας περιόδου ως χρόνου εργασίας εφαρμόζονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές. Ωστόσο, κατά την άποψη του D. Ruiz-Jarabo, αυτό δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να θεωρούν ότι ένας ιατρός ο οποίος πραγματοποιεί εφημερία σε νοσοκομείο δεν βρίσκεται στη διάθεση του εργοδότη κατά τα διαστήματα κατά τα οποία δεν απασχολείται και περιμένει να τον καλέσουν για να προσφέρει υπηρεσίες.

Ο γενικός εισαγγελέας επισημαίνει, επιπλέον, ότι το γεγονός ότι η ένταση και η έκταση της δραστηριότητας υπό καθεστώς εφημερίας δεν είναι οι ίδιες όπως κατά τη διάρκεια του κανονικού ωραρίου εργασίας, δεν την καθιστούν χρόνο αναπαύσεως για τον εργαζόμενο. Εξάλλου, το γεγονός ότι κατά τις εφημερίες διατίθεται στον ιατρό κρεβάτι για να αναπαύεται κατά διαστήματα συμβάλλει στην προστασία της υγείας του ιατρού και τον βοηθά να παρέχει την κατάλληλη φροντίδα στους ασθενείς.

Κατά συνέπεια, ο γενικός εισαγγελέας θεωρεί ότι το σύνολο του χρόνου της εφημερίας την οποία πραγματοποιεί ο ιατρός σε νοσοκομείο συνιστά χρόνο εργασίας κατά την έννοια της οδηγίας περί ορισμένων στοιχείων της οργανώσεως του χρόνου εργασίας, έστω και αν ο ιατρός μπορεί να κοιμάται εφόσον δεν απασχολείται.

Αυτά τα διαστήματα μη απασχολήσεως δεν μπορούν, ως εκ τούτου, να θεωρηθούν ως περίοδος αναπαύσεως όταν δεν εξασφαλίζονται στον εργαζόμενο οι ελάχιστες επιβαλλόμενες ώρες συνεχούς αναπαύσεως.

Προειδοποίηση: τα μέλη του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήων διασκέπτονται προς το παρόν επί της υποθέσεως. Η απόφαση θα εκδοθεί προσεχώς.

Ανεπίσημο έγγραφο προοριζόμενο για τον Τύπο, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Διατίθεται στην ισπανική, τη γερμανική, τη δανική, την αγγλική, την ιταλική, τη γαλλική, την ελληνική και την ολλανδική γλώσσα. Για το πλήρες κείμενο των προτάσεων, συμβουλευθείτε τη σελίδα Internet του Δικαστηρίου www.curia.eu.int  μετά τις 15.00. σήμερα. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την κ. Estella Cigna τηλ. (00 352) 4303 - 2582 fax (00 352) 4303 - 2674. Εικόνες από τη συνεδρίαση διατίθενται από την "Europe by Satellite" Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Τύπος και Επικοινωνία, L-2920 Λουξεμβούργο, τηλ: (352) 43 01 35177, fax (352) 4301 35249 ή Β-1049 Βρυξέλλες, τηλ: (32) 2 2964106, fax (32) 2 2301280.