Στη Δανία δεν υπάρχει εγχώρια παραγωγή αυτοκινήτων.

Τον Ιανουάριο του 1999, η De Danske Bilimportører (στο εξής "DBI"), δανική επαγγελματική ένωση εισαγωγέων αυτοκινήτων, αγόρασε ένα καινούργιο αυτοκίνητο μάρκας Audi αντί συνολικής τιμής 498 546 DKK (67.152 ευρώ), εκ των οποίων 297 456 DKK (40.066 ευρώ) αποτελούσαν το τέλος ταξινομήσεως.

Κρίνοντας ότι το δανικό τέλος ταξινομήσεως κακώς είχε εισπραχθεί, η DBI ζήτησε από τις φορολογικές αρχές την επιστροφή του. Οι εν λόγω αρχές απέρριψαν το αίτημα. Στη συνέχεια, η DBI προσέφυγε κατά του Skatteministeriet (δανικού Υπουργείου Φορολογίας) και ζήτησε να της επιστραφεί το τέλος ταξινομήσεως. Προς στήριξη του αιτήματός της, η προσφεύγουσα επικαλέστηκε την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, την οποία καθιερώνει η Συνθήκη ΕΚ. Στο πλαίσιο αυτό, το δανικό δικαστήριο υπέβαλε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το ερώτημα αν ένας επιβαλλόμενος από κράτος μέλος έμμεσος φόρος (τέλος ταξινομήσεως), ο οποίος αντιστοιχεί, για τα καινούργια αυτοκίνητα, στο 105 % των πρώτων 52 800 DKK και στο 180 % του υπολοίπου της φορολογητέας αξίας, μπορεί να αποτελεί μέτρο αποτελέσματος ισοδυνάμου προς ποσοτικό περιορισμό επί των εισαγωγών και, επομένως, να είναι ασυμβίβαστος με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το δανικό τέλος ταξινομήσεως έχει προδήλως φορολογικό χαρακτήρα και εισπράττεται όχι λόγω της διελεύσεως των συνόρων, αλλά επ' ευκαιρία της πρώτης ταξινομήσεως του αυτοκινήτου εντός της Δανίας: ως εκ τούτου, εμπίπτει σε ένα γενικό σύστημα εσωτερικών εισφορών επί των εμπορευμάτων και πρέπει, συνεπώς, να εξετασθεί υπό το πρίσμα του άρθρου 90 ΕΚ. Το άρθρο αυτό απαγορεύει να επιβάλλονται στα προϊόντα άλλων κρατών μελών εσωτερικοί φόροι υψηλότεροι από εκείνους που επιβαρύνουν τα ομοειδή εθνικά προϊόντα ή εσωτερικοί φόροι των οποίων η φύση οδηγείεμμέσως στην προστασία άλλων προϊόντων. Το εν λόγω άρθρο αποσκοπεί στη διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων μεταξύ των κρατών μελών, υπό κανονικές συνθήκες ανταγωνισμού, με την κατάργηση κάθε μορφής προστατευτισμού που θα μπορούσε να προκύψει από την επιβολή εσωτερικών φόρων που εισάγουν διακρίσεις εις βάρος προϊόντων καταγομένων από άλλα κράτη μέλη. Σκοπός της διατάξεως αυτής είναι να διασφαλίσει, με τον τρόπο αυτό, την απόλυτη ουδετερότητα των εσωτερικών φόρων από πλευράς ανταγωνισμού μεταξύ εγχωρίων και εισαγομένων προϊόντων.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι δεν μπορεί να γίνει επίκληση του άρθρου 90 ΕΚ κατά των εσωτερικών φόρων που επιβαρύνουν εισαγόμενα προϊόντα όταν δεν υπάρχει ομοειδής ή ανταγωνιστική εγχώρια παραγωγή. Ειδικότερα, δεν μπορεί βάσει του άρθρου αυτού να ασκηθεί κριτική επί της υπερβολικής φορολογίας που ενδέχεται να επιβάλλουν τα κράτη μέλη σε συγκεκριμένα προϊόντα εφόσον δεν δημιουργούνται διακρίσεις ούτε υφίσταται προστατευτισμός. Εφόσον δεν υπάρχει στη Δανία εγχώρια παραγωγή αυτοκινήτων, το Δικαστήριο συνάγει ότι το δανικό τέλος ταξινομήσεως που πλήττει τα καινούργια αυτοκίνητα διαφεύγει τις απαγορεύσεις του άρθρου 90 ΕΚ.

Το Δικαστήριο παρατηρεί ότι, εν πάση περιπτώσει, τα αριθμητικά στοιχεία που διαβίβασε το εθνικό δικαστήριο όσον αφορά τον αριθμό των ταξινομηθέντων στη Δανία καινούργιων αυτοκινήτων (ο οποίος κυμάνθηκε μεταξύ 78 453 και 169 492 ετησίως από το 1985 έως το 2000), τα οποία επομένως εισάγονται σε αυτό το κράτος μέλος, ουδόλως εμφαίνουν ότι τίθεται σε κίνδυνο η ελεύθερη κυκλοφορία αυτού του είδους εμπορευμάτων μεταξύ της Δανίας και των άλλων κρατών μελών εξ αιτίας του υπερβολικού ύψους του τέλους.

Ανεπίσημο έγγραφο προοριζόμενο για τον Τύπο, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Διατίθεται σε όλες τις επίσημες γλώσσες. Για το πλήρες κείμενο της αποφάσεως, συμβουλευθείτε τη σελίδα Internet του Δικαστηρίου www.curia.eu.int  μετά τις 15.00. σήμερα. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την κ. Estella Cigna τηλ. (00 352) 4303 - 2582 fax (00 352) 4303 - 2674.