De Spaanse regering voert aan, dat de Commissie Spanje geen voldoende termijn heeft gelaten om aan zijn verplichtingen te voldoen. Volgens het met redenen omkleed advies van de Commissie verstreek die termijn op 27 september 2000, dus twee jaar en zeven maanden na het arrest.

Advocaat-generaal J. Mischo neemt vandaag conclusie in deze zaak.

De mening van de advocaat-generaal is niet bindend voor het Hof. De advocaat- generaal heeft tot taak het Hof in volkomen onafhankelijkheid een juridische oplossing voor te stellen voor de zaak waarmee zij zijn belast.

De advocaat-generaal herinnert eraan, dat de Commissie over een ruime beoordelingsbevoegdheid beschikt met betrekking tot de opportuniteit van het instellen van een beroep wegens niet-nakoming en het tijdstip hiervan. Het EG-Verdrag bepaalt geen termijn waarbinnen de lidstaat het arrest van het Hof van Justitie moet hebben uitgevoerd.

Volgens vaste rechtspraak vereist het belang van een onmiddellijke en uniforme toepassing van het gemeenschapsrecht, dat dadelijk met de uitvoering van het arrest van het Hof wordt begonnen en dat zij zo snel mogelijk wordt voltooid. Deze rechtspraak houdt in, dat aan de lidstaat een redelijke termijn moet worden gelaten om die uitvoering te verzekeren. Er kan dus een zekere tijd verlopen alvorens de niet-uitvoering van het arrest onbetwistbaar is, tenminste wat het resultaat van de getroffen maatregelen betreft.

Is Spanje pas met de uitvoering van het arrest van het Hof begonnen vanaf de in het met redenen omkleed advies van de Commissie gestelde termijn?

De advocaat-generaal deelt niet de zienswijze van de Commissie, die de Spaanse autoriteiten veroordeeld wil zien wegens hun stilzitten tussen de periode van de uitspraak van het arrest (12 februari 1998) en die van het met redenen omkleed advies (27 september 2000). Hij beklemtoont inderdaad, dat de cijfers bevestigen dat de kwaliteit van het zwemwater tussen 1998 en 1999 is verbeterd, aangezien de conformiteitsgraad van 73 tot 76,5 % is gestegen. Hij wijst er bovendien op, dat de toezending aan de Commissie, bij het verstrijken van de in het met redenen omkleed advies gestelde termijn, van een actieplan om de problemen aan het licht te brengen, niet aantoont dat Spanje eerst vanaf de ontvangst van dat met redenen omkleed advies met het treffen van corrigerende maatregelen is begonnen, maar dat uit de stukken blijkt dat dit plan op eerder verzamelde gegevens berust. Volgens de advocaat-generaal levert de Commissie niet het bewijs, dat de Spaanse autoriteiten niet dadelijk met de uitvoering van het arrest van het Hof zijn begonnen.

Hoe dient te worden beoordeeld of aan Spanje een redelijke termijn is verleend?

Volgens de advocaat-generaal is de redelijke termijn afhankelijk van de maatregelen die de lidstaat op het tijdstip van de uitspraak van het arrest van het Hof nog moet treffen, en kan hij dus verschillen naargelang de omstandigheden van het concrete geval, en zijn de uit de richtlijnen voortvloeiende resultaatsverbintenissen onderling niet vergelijkbaar. In bepaalde gevallen bestaat het van een lidstaat vereiste optreden in de vaststelling van wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen, hetgeen snel kan gebeuren. Dat is echter niet zo in het onderhavige geval, waar de resultaatsverbintenis erin zou bestaan, een fysieke realiteit die zich over een heel land uitstrekt, te wijzigen en te controleren. Spanje blijkt immers geconfronteerd met onduidelijke bronnen van vervuiling of met afvloeiing van landbouwland, welke problemen moeilijk zijn op te sporen en te verhelpen -- te meer daar in de meeste van die gevallen verschillende badseizoenen nodig zijn voordat de werkelijke bron of de vervuilingscyclus kan worden ontdekt. In bepaalde situaties zal de enige oplossing bestaan in langdurige programma's ter verbetering van de landbouwpraktijken.
De advocaat-generaal concludeert daaruit, dat de argumenten van de Commissie het niet mogelijk maken, vast te stellen dat Spanje over een redelijke termijn beschikte om het arrest van het Hof uit te voeren, en dus niet bewijzen dat bij het verstrijken van de in het met redenen omkleed advies gestelde termijn de niet-nakoming van zijn verplichtingen door Spanje kon worden vastgesteld. De advocaat-generaal beklemtoont dat een dergelijke situatie wel uitzonderlijk zal blijven, gelet op de specifieke omstandigheden van het onderhavige geval. Hij is bijgevolg van mening dat de gestelde niet-nakoming niet is bewezen en dat het beroep van de Commissie moet worden verworpen.